วิชิตสตูดิโอเชียงใหม่: แนะนำหนังสือ

ชื่อหนังสือ ชีวิตและผลงาน โดย วิชิต ไชยวงศ์
พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ.2551
หนังสือเล่มนี้ ได้แสดง ผลงานในด้านศิลปะ และการออกแบบ ของอาจารย์วิชิต ในอดีตจนถึงปัจจุบัน และความเป็นมาของ อาจารย์วิชิต ไชยวงศ์ ตั้งแต่ เด็ก
อารัมภบท

วิชิตเข้ามาช่วยทำงานที่ศูนย์ศิลปะนวลนาง ๙อยอรรถการประสิทธิ เป็นครูช่วยสอนให้ผมก่อนที่จะเขียนรูปชุดดอกไม้ ได้มีโอกาศไปยุโรปด้วยกัน ได้เห็นของจริงและเข้าใจว่าของจริงเขียนกันอย่างไร

หลังจากนั้น วิชิตก็ถึงเวลาจะกลับเชียงใหม่บ้านเกิด หลังจากใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ จนอิ่มตัวแล้ว ได้ให้วิชิตเขียนรูปลงบนฉากโบราณที่เรามีอยู่ โดยเอาแบบลายผ้าปักจีนให้ดูเป็นตัวอย่าง เขาเขียนขึ้นมาเป็นรูปที่มีลักษณะของตัวเอง ดูจากน้ำและก้อนหิน ไม่เหมือนแบบของจีน มีการออกแบบของตัวเอง งานนี้สวยมากซับซ้อน และมีแบบแผน เป็นงานที่สมบูรณ์ งานลักษณะนี้แหละที่ติดตัวเขามาจนถึงทุกวันนี้ รูปนี้เขียนหลังกลับจากยุโรปแล้ว วิชิตไม่ได้รับอิทธิพลใดๆ จากผม อาจจะได้เรื่องเทคนิค ความรู้ เรื่องสีประวัติศาสตร์หรือองค์ประกอบตามที่คุยกัน

ไม่เชิงสอนนะ เหมือนน้องเขาได้ประสบการณ์จากศิลปินที่มาเยี่ยมเยีอน ได้เรียนรู้จากศิลปินหลายๆท่าน สิ่งที่เขาได้รับอิทธิพลจริงๆ ก็จากยุโรป ไปเห็นของจริง จะรู้รสชาติการเขียนสีน้ำมันว่าเป็นอย่างไรเราไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์หลายแห่งทีเดียว วิชิตชอบผลงานของ แวนไอซ์ ( Van Eyck ) รูปเล็กๆแต่เขียนละเอียดมาก มันสวย ดูอย่างหลงใหล ดื่มดั่ม จนเจ้าหน้าที่ต้องเข้ามาเตือนว่าอย่าเข้าไปใกล้เกินไป

วิชิตเป็นศิลปินที่ไม่โปรโมทตัวเอง อยู่ง่ายๆ เคยแสดงงานด้วยกันหลายๆครั้ง ที่ดุสิตธานี งานของเขาได้รับการตอบรับดีมาก เป็นครั้งแรกที่งานเขียนรูปส่างลอง ได้จัดแสดงออกสู่สาธารณะ สีนุ่มนวล ซึ่งเป็นลักษณะของวิชิตโดยแท้ ช่วงขณะที่เขาทำงานหัตถกรรมออกแบบผลิตภัณฑ์ไม้สำหรับตกแต่งบ้าน (Decorative items ) วิชิตยังคงเขียนรูป และรูปแบบก็เปลี่ยนไปง่านขึ้น ตัดรายละเอียดทิ้งไปเหมือนย่อความ งานของวิชิตยังพัฒนาต่อไปได้อีกเยอะ

งานที่ผมชอบจริงๆคือ งานชุดส่างลอง (ส่างลองเป็นภาษาไทยใหญ่ หมายถึงบาชเณร ) เป็นงานที่ลงตัวที่สุด และสวยงามมาก ตอนหลังเขาได้รับอิทธิพลสมัยใหม่เช่น รูปเสือ (สุนักชื่อ เสือ ) มีความพยายามจะเป็นสมัยใหม่ ซึ่งผมคิดว่ามันค้านกับความรู้สึกจริงๆ ตัวเขาเป็นลักษณะ Figurative เขาพยายามที่จะใส่ความเป็นสมัยใหม่เข้าไปแต่มันไม่ใช่ตัวจริงของเขา

งานตกแต่งภายใน วิชิตจัดร้านได้สวยโดยไม่มีมัณฑนากรไปช่วยเลย ทำไมเขาจัดได้งดงานมาก เขาเก่งเรื่อง Space โดยศึกษาจากสิ่งแวดล้อม จากหนังสือ คนทำงานดีๆ เขาจะไม่หยุดนิ่ง วิชิตเขาเรียนตลอดชิวิต ทั้งหมดนี้ถึงเวลาเขาก็ใช้ และออกมาโดยเป็นตังของเขาเอง มันไหลออกมาเอง ประสพการณ์จะทำให้รู้ว่าอันไหนพอดีหรือไม่พอดี ตรงไหนขาดเกินอย่างไรสำคัญมากซึ่งวิชิตเขามีพร้อม

วิชิตทำงานตั้งแต่งานละเอียดตลอดไปจนถึงงานสมัยใหม่ได้ เฟอร์นิเจอร์สมัยใหม่มาก ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเอง สร้างไม่ได้ เป็นธรรมชาติของวิชิต ศิลปินมันต้อง Born to be, made ไม่ได้ อาจารย์ ศิลป์ (ศิลป์ พีระศรี) ท่านถือมากในเรื่องนี้ ท่านสอนอยู่เสมอว่า "อย่าไปภูมิใจอะไรหนักหนา กับการเป็นศิลปิน ใครๆมันก็เป็นไม่ได้" คนเป่าขลุ่ยอยู่ข้างถนนหรือขอทานนั่งเล่นดลตรีอยู่ข้างถนนก็เป็นศิลปินได้ แต่ไม่พัฒนา เปลียบเทียบว่าคนที่ร้องเพลงอยู่ในห้องน้ำอย่างมีความสุข แต่คนที่ร้องโอเปร่า ที่สกดคนเป็นหมื่นเป็นแสน ความเป็นศิลปินมันเท่ากัน แต่ระดับความรู้ที่สะสมมามันแตกต่างกัน

วิชิตเป็นตนถ่อมตน อัตตาเขาน้อย ไม่ได้คิดว่าเป็นผู้วิเศษ นอบน้อมเสมอ ทั้งหมดนี้มันอยู่ที่งาน ทำงานพัฒนาไปเรื่อยๆงานเขาอยู่ตรงหน้า และเขาก็จริงใจกับงานของเขา ไม่ขาดไม่เกิน นี่คือ ส่วนสำคัญของงานศิลปะ--------อาจารย์อวบ สาณะเสน